Kao determinantnu problemsku osnovu ovog zadatka, autorski tim vidi fragmentarnost, nedovršenost i nekoherentnost zadatog fragmenta obale Save. Kao ključne parametre u nastanku ove situacije, prepoznaje – sa jedne strane, niz istorijskih događaja koji su uticali na stalne promene fizičke strukture, i, sa druge – promenljivost urbanih politika koje su pratile i prate ideološke i društvene politike državnih i admistrativnih zajednica kojima Beograd pripada i pripadao je od svog nastanka do danas. U tom kontekstu, kao osnovna problemska pitanja, autorski tim izdvaja tri kapitalne urbanističke dileme: artikulaciju fronta Karađorđeve ulice; artikulaciju platoa ispred objekta Rektorata; i, vezu između ta dva fragmenta (uključujući, naravno, i sve prostorne, ali i egzistencijalne posledice ovih akcija). U sva tri slučaja, reč je o nekada sinhronizovanom, ali preovlađuje spontanom dijaloškom, pa i dijalektičkom odnosu između izgradnje objekata i urbanog prostora. Ovo je, kao posledicu, stvorilo izuzetno napete funkcionalne, morfološke, ambijentalne i stilske, a, pre svega, programske odnose i veze između objekata i javnog gradskog prostora, a koji počivaju na nedovoljno razvijenom, i još manje sprovedenom, celovitom planerskom i projektantskom pristupu prostor-vremenu predmetnog područja.
Osnovno teorijsko uporište ovog konkursnog predloga predstavljaju state of the art istraživanja sprovedena na Institutu za tehnologiju Masačusetsa (Massachusetts Institute of Technology, MIT, Cambridge, Massachusetts) u Sjedinjenim američkim državama, a vođena od strane profesora Karla Ratija (Carlo Ratti) u laboratoriji Senseable City Lab, prema čijim rečima se kao dizajneri „danas nalazimo na raskrsnici traženja utopije ili pada u zaborav kao profesije. Zaborava, ako ne budemo spremni da odgovorimo na promene koje su pred nama. Utopije, ukoliko uspemo u nameri da postanemo kreatori transformacije u ‘veštačkom svetu’, počevši od naših gradova i kuća.
Autori